07/12/18 KB Uitzendarbeid federale diensten
Koninklijk besluit van 7 december 2018 inzake de toepassing van uitzendarbeid in bepaalde federale diensten, in overheidsbedrijven en in HR Rail in uitvoering van artikel 48 van de wet van 24 juli 1987 betreffende de tijdelijke arbeid, de uitzendarbeid en het ter beschikking stellen van werknemers ten behoeve van gebruikers

De diensten, bedoeld in artikel 1, 3°, kunnen een beroep doen op uitzendarbeid in de volgende gevallen:

1°

de tijdelijke vervanging van een contractueel personeelslid van wie de uitvoering van de arbeidsovereenkomst geschorst is;

2°

de tijdelijke vervanging van een contractueel personeelslid van wie de arbeidsovereenkomst beëindigd is;

3°

de tijdelijke vervanging van een contractueel personeelslid, die met toepassing van artikel 102 van de herstelwet van 22 januari 1985 houdende sociale bepalingen, zijn arbeidsprestaties heeft verminderd voor zover de wijziging van de arbeidsvoorwaarden niet voor een onbepaalde tijd werd gesloten;

4°

de tijdelijke vervanging van een statutair personeelslid die zijn functie niet of slechts deeltijds uitoefent;

5°

de tijdelijke vermeerdering van werk;

6°

de uitvoering van een uitzonderlijk werk;

De autonome overheidsbedrijven in sectoren opengesteld voor mededinging bedoeld in artikel 54/1 van de wet van 21 maart 1991 kunnen een beroep doen op uitzendarbeid met als doel een uitzendkracht ter beschikking te stellen van het autonome overheidsbedrijf voor de invulling van een vacante betrekking, om na afloop van de periode van terbeschikkingstelling de uitzendkracht vast in dienst te laten nemen door het autonome overheidsbedrijf voor diezelfde betrekking.

Een uitzendbureau mag geen uitzendkrachten bij een gebruiker tewerkstellen of aan het werk houden in geval van staking of lock-out.

Opeenvolgende dagcontracten voor uitzendarbeid bij eenzelfde gebruiker zijn toegestaan voor zover de nood aan flexibiliteit voor het gebruik van dergelijke opeenvolgende dagcontracten kan worden bewezen door de gebruiker.